2013 De wandeling Mariaheide - Rome Ter afsluiting:

6 september 2013 - Mariaheide, Nederland

De eerste paar weken was het mooi lenteweer tot aan Vianden. Luxemburg .Daarna werd het natter en kouder tot in mei. Het was niet zo dat het zo veel of zo vaak regende; het was gewoon nat en vochtig. Wel was in de Vogezen en Jura de natuur prachtig!

Maar na al die natte klei en modder waren er diepe sporen ingereden door het transport van de omgezaagde bomen in het bos. Daar moest ik doorheen en die klei plakte aan mijn schoenen. Dat bemoeilijkte de paden nogal behoorlijk. Dat was klunen onder en over bomen, rotsen en stenen. Ook was het te koud voor de tijd van het jaar.

Vanaf het meer van Genève werd het weer beter. En wordt het wandelen dus ook gemakkelijker, minder glibberen. De tocht werd hier en daar wel een stuk steiler. En eenmaal in Italië was het lekker warm. En daar ontmoette ik de nodige pelgrims, voornamelijk Fransen, die ik soms op een andere plek weer tegen kwam. Het is verrassend mooi in Noord Italië. Toscane, de Apennijnen en de pittige beklimmingen. Pittoreske dorpjes met oude Romeinse paden.

Qua slaapplekken heb ik van alles doorlopen. Meestal ging ik naar een plaatselijke VVV of gemeentehuizen en als dat open was(in de weekenden dicht) waren ze altijd zeer bereid om me aan een goedkope pelgrims slaapplaats te helpen. Dat varieerde van een klooster, pastorie, gemeenschapshuizen, verschillende vormen van herbergjes tot soms hotelletje. En soms lukte het ook niet en dan werd het kamperen; met mijn tentje in de vrije natuur of op een camping. In Italië is het prettiger geregeld omdat er een lijst verkrijgbaar is met daarop enorm veel slaapadressen. Hierdoor is het makkelijk inschatten waar je kunt slapen.

Onderwijl het wandelen was het ook zorgen dat je energie op pijl blijft door regelmatig te eten. Dus ik had altijd wel wat rantsoen bij me in mijn rugzak, zoals: graankoeken, mueslirepen en fruit. Als ik bij een winkeltje kwam, moest ik ervoor zorgen dat ik voor zeker 2 dagen voorraad insloeg want vaak waren ze gesloten of weg. Water was overal bij te vullen bij mensen onderweg uit de kraan of uit een fontein.

Op het moment dat ik de pas, over de grens van Zwitserland/Italië, niet kon bewandelen, was dat wel even balen. Want die pas had ik bedacht als een van de hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk. Tijdens de terugreis hebben Diny en ik nog enkele historische plaatsen bezocht waar ik doorheen ben gewandeld. En hebben Diny en ik deze pas, Sint Bernard, nog samen beklommen. Daar ben ik erg blij mee want dat maakt mijn tocht compleet en ik kon het samen met Diny delen. Dat maakt deze beleving dubbel zo mooi.

Met Diny heeft in die 2,5 maand ook goed gegaan. Iedere 2 dagen spraken we elkaar over de telefoon en ze kon mij volgen via de boekjes en landkaarten.

Hartelijk dank aan de fans die mijn wandeltocht hebben gevolgd!

Het was een onvergetelijke wandeling naar Rome in 83 dagen en 2375 kilometer!

3 Reacties

  1. Ria en Jos:
    7 september 2013
    Hoi Louis en Diny,
    De foto's gezien en de mail gelezen.
    Bedankt en de groetjes.
  2. Thea:
    7 september 2013
    hoi Louis en Diny,proficiat met het behalen van weer een mooie wandeltocht,ja het heeft ook jullie besmet en er is nog zoveel moois te zien dus dat wordt kiezen.Geniet van de rust, de kinderen en kleinkinderen. Volgend jaar maar weer een tochtje samen.groetjes van Henk en Thea BonCamino!!!
  3. Jan en Marthy:
    17 september 2013
    Hoi louis,

    We vinden het echt een hele knappe prestatie, met wie weet nog wel ooit een uitdaging in het verschiet?
    Bedankt voor het delen van je verhaal, van de week hoorde we deze: pelgrimeren is lopend stilstaan!